ΕΠΑΝΑΧΡΗΣΗ ΔΥΤΙΚΩΝ ΝΕΩΡΙΩΝ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ, ΚΡΗΤΗ

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Πρόθεση της πρότασης ήταν μια λύση που να διαφοροποιείται από το υπάρχον κέλυφος, διατηρώντας τις αποστάσεις από την υφιστάμενη δομή, τόσο για λόγους προστασίας του μνημείου και αναστρεψιμότητας της επέμβασης ,όσο και για λόγους διαχωρισμού και ανεξαρτησίας των χρονικών φάσεων των κατασκευών. Επίσης αναζητήθηκε μια λύση που να είναι ικανή να φέρει πάνω της τον συμβολισμό και το εννοιολογικό φορτίο, τα οποία είναι απαραίτητα για τη λειτουργία του χώρου στο νέο του ρόλο.
Έτσι επιλεχθήκαν να δημιουργηθούν στο εσωτερικό των Νεωρίων μια σειρά από εξέδρες , οι οποίες μάλιστα σε δύο από αυτά προεκτείνονται έξω από αυτά, τείνοντας προς τη θάλασσα. Οι εξέδρες αυτές με την αρχετυπική μορφή ενός θαλασσινού σκαριού, με τις μεταλλικές νευρώσεις στο ρόλο των ‘νομέων’ ( των εγκάρσιων ενισχύσεων, της ραχοκοκαλιάς του πλοίου στην ορολογία της ναυπηγικής ), είναι η σημερινή εκδοχή των σκαφών που φιλοξενούνται στο εσωτερικό των Νεωρίων.
Οι προεξέχουσες εξέδρες, με τις ‘αναμονές’ τους να προσπαθούν να ξεπεράσουν το όριο του δρόμου, υποδηλώνουν την ανάγκη του μνημείου να αποκαταστήσει την αρχική του δομή και τη ροπή του ‘σκαριού’ να βρεθεί στη θάλασσα.
Η κλίμακα των κατασκευών αυτών επιλέχθηκε ούτως ώστε να προσιδιάζουν τις διαστάσεις μιας γαλέρας αλλά και να ισομοιράζουν το ύψος τους χώρους σε δύο ισότιμα τμήματα , αφήνοντας ελεύθερο και ανεμπόδιστη τη διέλευση μεταξύ των εσωτερικών στοών των Νεωρίων.
Στόχος είναι επίσης η ανάδειξη και ο τονισμός της ραχοκοκαλιάς της κατασκευαστικής δομής του ‘σκαριού’. Η πλατφόρμα εδράζεται μεν σταθερά έχει όμως και την ανάλαφρη αίσθηση μιας ‘προς καθέλκυσην’ κατασκευής.
Τα υλικά που επιλέχθηκαν στις εξέδρες είναι μέταλλο και οξειδωμένη λαμαρίνα για τη δημιουργία μιας σύνθεσης που συνδυάζει σύγχρονη αρχιτεκτονική τεχνολογία με υλικά που φέρουν επάνω τους το σημάδι του περάσματος του χρόνου.