ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΓΟΥΣ, ΒΟΛΟΣ
ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΜΕΛΕΤΗΣ
ΠΑΝΟΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΑΣ, ΛΗΔΑ ΔΙΤΣΑ
ΟΜΑΔΑ ΜΕΛΕΤΗΣ
ΠΑΝΟΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΑΣ , ΛΗΔΑ ΔΙΤΣΑ
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΡΓΟΥ
ΧΡΗΣΗ: ΜΟΥΣΕΙΟ
ΘΕΣΗ: ΛΙΜΑΝΙ ΒΟΛΟΥ, ΒΟΛΟΣ, ΕΛΛΑΔΑ
ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ: ΔΗΜΟΣ ΒΟΛΟΥ
ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΚΤΙΡΙΟΥ: 2.428 M²
ΧΡΟΝΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: 2013
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Αφετηρία της σύνθεσης του Μουσείο είναι η τοποθέτηση του βασικού εκθέματος, της Αργούς σε ένα ξύλινο κουτί, σε ένα κιβώτιο, δηλαδή ο εγκιβωτισμός της. Η λέξη κιβώτιο είναι υποκοριστικό στην αρχαία ελληνική της λέξης κιβωτός η οποία χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα χώρο στον οποίο διασώζεται/διατηρείται μια πνευματική-ιστορική παράδοση. Το κιβώτιο-κέλυφος αφού υποβληθεί σε νοητές ‘δυνάμεις’ που το επηρεάζουν, υφίσταται μετατροπές-παραμορφώσεις, οι οποίες το φορτίζουν με δυναμική ενέργεια.
Στο εσωτερικό καλείται το κτίριο να φιλοξενήσει την περιγραφή ενός ταξιδιού το οποίο ξεκινάει από την Ιωλκό και αφού κάνει ένα μεγάλο κύκλο καταλήγει πάλι πίσω στο σημείο αφετηρίας. Κάνοντας μια τοπολογική-γεωμετρική αναγωγή και με την προσθήκη της παραμέτρου του χρόνου, έχουμε να κάνουμε με μια σπειροειδή πορεία. Αυτή ακριβώς η αναγωγή μεταφράζεται και σε δομή με τη δημιουργία μιας γραμμικής, σπειροειδούς διαδρομής στην οποία εισέρχονται οι επισκέπτες, έχοντας στο κέντρο της το βασικό έκθεμα. Έτσι λοιπόν αναβιώνεται το ταξίδι με το εσωτερικό του κτιρίου να επικουρεί στην αντίληψη του χωροχρόνου που το διέπει.
Η αρχιτεκτονική του έργου παρουσιάζεται ως ένας συνδυασμός δύο βασικών πραγμάτων: αφενός μιας εποπτικής ενοποίησης του εσωτερικού χώρου, αφετέρου ενός λιτού, ημιδιάφανου κτιριακού περιβλήματος ενεργειακής απόδοσης. Εισάγεται έτσι το στοιχείο της ημιδιαφάνειας, επιτρέποντας το φιλτραρισμένο φυσικό φως. Καταυτό τον τρόπο μειώνεται η ενεργειακή κατανάλωση του κτιρίου, δημιουργώντας όμως υποβλητική ατμόσφαιρα και χώρους στους οποίους μπορούν να αναδειχθούν τα εκθέματα.
Εσωτερικά στο κτίριο κυριαρχεί ένας κεντρικός υψιπετής χώρος, ο οποίος φέρει στο κέντρο του το βασικό έκθεμα δηλαδή την Αργώ που αποτελεί τον πυρήνα των περιμετρικά αναπτυσσόμενων εκθεσιακών χώρων. Επιπλέον, επεκτείνεται καθ’ ύψος από ένα όροφο ελαφριάς μεταλλικής κατασκευής και διαφανούς περιμετρικής επικάλυψης ο οποίος τελικά επιστεγάζεται από οριζόντια πλάκα εν είδη στεγάστρου.
Εξωτερικά το κτίριο περιβάλλεται από κέλυφος που συνδυάζει το ξύλο και το γυαλί.
Αφετηρία της σύνθεσης του Μουσείο είναι η τοποθέτηση του βασικού εκθέματος, της Αργούς σε ένα ξύλινο κουτί, σε ένα κιβώτιο, δηλαδή ο εγκιβωτισμός της. Η λέξη κιβώτιο είναι υποκοριστικό στην αρχαία ελληνική της λέξης κιβωτός η οποία χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα χώρο στον οποίο διασώζεται/διατηρείται μια πνευματική-ιστορική παράδοση. Το κιβώτιο-κέλυφος αφού υποβληθεί σε νοητές ‘δυνάμεις’ που το επηρεάζουν, υφίσταται μετατροπές-παραμορφώσεις, οι οποίες το φορτίζουν με δυναμική ενέργεια.
Στο εσωτερικό καλείται το κτίριο να φιλοξενήσει την περιγραφή ενός ταξιδιού το οποίο ξεκινάει από την Ιωλκό και αφού κάνει ένα μεγάλο κύκλο καταλήγει πάλι πίσω στο σημείο αφετηρίας. Κάνοντας μια τοπολογική-γεωμετρική αναγωγή και με την προσθήκη της παραμέτρου του χρόνου, έχουμε να κάνουμε με μια σπειροειδή πορεία. Αυτή ακριβώς η αναγωγή μεταφράζεται και σε δομή με τη δημιουργία μιας γραμμικής, σπειροειδούς διαδρομής στην οποία εισέρχονται οι επισκέπτες, έχοντας στο κέντρο της το βασικό έκθεμα. Έτσι λοιπόν αναβιώνεται το ταξίδι με το εσωτερικό του κτιρίου να επικουρεί στην αντίληψη του χωροχρόνου που το διέπει.
Η αρχιτεκτονική του έργου παρουσιάζεται ως ένας συνδυασμός δύο βασικών πραγμάτων: αφενός μιας εποπτικής ενοποίησης του εσωτερικού χώρου, αφετέρου ενός λιτού, ημιδιάφανου κτιριακού περιβλήματος ενεργειακής απόδοσης. Εισάγεται έτσι το στοιχείο της ημιδιαφάνειας, επιτρέποντας το φιλτραρισμένο φυσικό φως. Καταυτό τον τρόπο μειώνεται η ενεργειακή κατανάλωση του κτιρίου, δημιουργώντας όμως υποβλητική ατμόσφαιρα και χώρους στους οποίους μπορούν να αναδειχθούν τα εκθέματα.
Εσωτερικά στο κτίριο κυριαρχεί ένας κεντρικός υψιπετής χώρος, ο οποίος φέρει στο κέντρο του το βασικό έκθεμα δηλαδή την Αργώ που αποτελεί τον πυρήνα των περιμετρικά αναπτυσσόμενων εκθεσιακών χώρων. Επιπλέον, επεκτείνεται καθ’ ύψος από ένα όροφο ελαφριάς μεταλλικής κατασκευής και διαφανούς περιμετρικής επικάλυψης ο οποίος τελικά επιστεγάζεται από οριζόντια πλάκα εν είδη στεγάστρου.
Εξωτερικά το κτίριο περιβάλλεται από κέλυφος που συνδυάζει το ξύλο και το γυαλί.
