ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΝΑΛΙΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ, ΑΤΤΙΚΗ, *εύφημος μνεία σε διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Η αρχιτεκτονική του έργου παρουσιάζεται ως ένας συνδυασμός δύο βασικών πραγμάτων: αφενός μιας επιβαλλόμενης από την σύγχρονη περί μουσείων αντίληψη, εποπτικής ενοποίησης του εσωτερικού χώρου, αφετέρου ενός ημιδιάφανου τεχνολογικού κτιριακού περιβλήματος ενεργειακής απόδοσης και λιτής αισθητικής εκφοράς. Eισάγεται έτσι το στοιχείο της διαφάνειας το οποίο προάγει το χαρακτήρα ενός μουσείου ενάλιων αρχαιοτήτων. Αυτό προϋποθέτει την επιλεγμένη διαμόρφωση ανοιγμάτων στο περίβλημα του κτιρίου.
Εσωτερικά το κτίριο διανοίγεται με ένα κεντρικό υψιπετή χώρο κατά το ύψος των παλαιών κυψελών (25.00 m) ο οποίος αποτελεί τον πυρήνα των περιμετρικά αναπτυσσόμενων εκθεσιακών χώρων. Επιπλέον, επεκτείνεται καθ’ ύψος από ένα όροφο ελαφριάς μεταλλικής κατασκευής και σκιαζόμενης διαφανούς περιμετρικής επικάλυψης. Εξωτερικά το κτίριο περιβάλλεται από ένα κέλυφος που συνδυάζει γυμνό μπετόν στη βάση διαμορφώνοντας περίστoο ύψους δύο ορόφων, ηλιοπροστατευτικές λωρίδες σε δώμα και πλάγιες όψεις και δύο υαλοπετάσματα φωτοβολταïκά solar glass στις δύο διαμήκεις όψεις.
Η αρχιτεκτονική του περιβάλλοντος περιλαμβάνει κτιριακές εγκαταστάσεις δημόσιας χρήσης, οδεύσεις, πεζοδρομήσεις, υδάτινα πάρκα, μεγάλους κόμβους κατακόρυφης επικοινωνίας και πάρκα αναψυχής και παιχνιδιού. Κεντρικός άξονας πρόσβασης τόσο στο παρόν μουσείο, όσο και στα προβλεπόμενα κτίρια αποτελεί μία αμφίπλευρα ανασηκωμένη δίδυμη ράμπλα, περιβαλλόμενη από μικρούς καθιστικούς χώρους ενταγμένη σε ένα επίμηκες υδάτινο κανάλι.
Κύρια ιδέα αποτελεί η ανάπτυξη υδάτινων πάρκων, μέσα στα οποία εντάσσονται ως νησίδες τα εστιατόρια, αναψυκτήρια και καφέ, που περιστοιχίζονται από διαδρομές πεζών και ποδηλάτων σε συνδυασμό με απολύτως λιτές επίπεδες πλατείες φωτιζόμενες καθόλη τη διάρκεια της νύκτας από αυτοτροφοδοτούμενα ενδοδαπέδια φώτα.
Τα οδικά δίκτυα που χαράσσονται προς εξυπηρέτηση των επισκεπτών είναι σχεδόν αφανή με εξαίρεση ενός σπειροειδούς ποδηλατοδρόμου ο οποίος παρέχει σε όλο το τοπίο τη μορφική συνοχή που το καθιστά αισθητικά ενοποιημένο